Bir Ramazan günü Nasreddin Hoca’nın gözleri susuzluktan afallamış.
Dayanamayıp bir çeşmeye çaktırmadan yanaşmış. Tam suyunu içerken, bir
köylü görmüş hocayı: – “Aman hoca, günah değil midir bu yaptığın!” –
“Yıkıl karşımdan, Ramazan gider bir daha gelir, ama ben gidersem bir
daha gelmem; ne günahı’”